বালিচৰ

       

মই তোমাক কথা দিছো মই আকৌ আহিম, এইবাৰ মই তোমাক একদম মোৰ নিজৰ কৰি লৈ যাবলৈ আহিম, ঘৰৰ মানুহক, মাহতকো কথাটো কব লাগিব নহয়। মই তোমাক কিমান যে ভাল পাওঁ সেই কথা ঘৰৰ মানুহক ভালদৰে বুজাই কব পাৰিলেহে তোমাৰ ওচৰলৈ সোনকালে ঘুৰি আহিব পাৰিম। তুমি অকনো চিন্তা নকৰিবা। মই অতি সোনকালে তোমাৰ ওচৰলৈ ঘুৰি আহিম।

মই আজিয়ে ঘৰলৈ যামগৈ। মই যাবগৈ লাগিব জানা, তুমি চিন্তা কৰি নাথাকিবা । আমাৰ দুজনৰ মাজত বক্ষ্মপুত্ৰখনহে আছে, কোনো অভেদ্য প্ৰাচীৰ বেৰা নাই নহয়। মই অতি সোনকালে তোমাক এই বক্ষ্মপুত্ৰখন পাৰ কৰাই মোৰ নিজৰ ঘৰলৈ আচলতে তোমাৰ নিজৰ ঘৰলৈ লৈ যাম, কাৰণ বিয়াৰ পিছত সেইখন তোমাৰে নিজৰ ঘৰ নহবজানো ?

তাই মই যোৱালৈ চাই থাকিল বহুসময়, চকুৰে নেদেখালৈকে। মই ঘাটৰ ফালে আগবাঢ়ি আহিলো। যাবৰ মন নাছিল, মোৰ ভৰিদুটা বাৰে বাৰে পিছলৈ টানি ধৰিছে এই ঠাই মোহে, ওহো নহয়, এই আজলী চোৱালী জনী মোহে। মই তাইক খুৱ কম সময়ৰ ভিতৰতে ভাল পায় পেলালো আৰু তাই মোক।

মাত্ৰ দুদিনৰ কাৰনে আহিছিলো মই মাজুলিলৈ ৰাস চাবলৈ লগৰ লৰাৰ লগত তাকো ঘৰত নোকোৱাকৈ। ঘৰত কোৱাহলে আহিব নিদিলেহেতেন, মাজত বক্ষ্মপুত্ৰখন যে আছে, নাৱত যে অহাযোৱা কৰিব লাগিব। আমাৰ ঘৰৰ মানুহৰ পানীলৈ বিৰাট ভয়! বিশেষকৈ মোৰ বাবে, মোৰ হেনু পানীলৈ ভয় আছে, কোনোবা মন্দিৰৰ পুৰুহিত এজনে মই জন্মহওতে হেনো কৈছিল। মই তেনে কথা হাঁহিৰে উৰুৱাই দিও। আজি বিজ্ঞানৰ যুগতো অন্ধবিশ্বাস। সেয়ে মনে মনে আহিলো। মোৰ বন্ধুসকল দুদিন ৰাস চাই পিছদিনা ঘৰলৈ গুছি গল। মই যাব নোৱাৰিলো, মই বন্দি হলো মাজুলিৰ মোহত অথার্ত এই মিছিং ছোৱালী জনী মোহত। ৰাস থলীতে চিনাকী হৈছিলো তাইৰ লগত। তাই ৰাস মহোৎসৱত ৰাধাৰ চৰিত্ৰ লৈছিল। ৰাধাৰ অভিনয় চাই মই খুৱ ভাল পালো, সেয়ে তাইক ধন্যবাদ দিয়াৰ মানসেৰে চিনাকী হলো প্ৰথম, তাৰ পিছত তাইৰ ঘৰ, মনতে ভাবিলো মই সচাকৈয়ে তাইৰ প্ৰকৃত কৃষ্ণ হব পৰা হলে। মোৰ বন্ধুকেইজনক কথাটো কলো আৰু বন্ধুকেইজনে তাইক। সিহঁতে ভাবিছিল মই আন দহজনৰ দৰে ধেমালী কৰিছো। কিন্তু মই প্ৰমান কৰি দেখোৱাব লগা হল যে মই মিছা কোৱা নাই মই সচাকৈয়ে তাইৰ প্ৰকৃত কৃষ্ণ হব বিচাৰো। মোক বন্ধুকেইজনে বহুত চেষ্টা কৰিছিল সিহঁতৰ লগত লৈ যাবলৈ কিন্তু নোৱাৰিলে। ঘৰৰ পৰা ফোনৰ উপৰি ফোন, মই সোনকালে ঘৰলৈ ঘুৰি আহিব লাগে নহলে ঘৰৰ মানুহ আহিব। মইয়ো সেইটোকে বিচাৰো, মোৰ ঘৰৰ মানুহ ইয়ালৈ আহক মই ভালপোৱা ছোৱালী জনীক চাওক, মোৰ নিবাচর্নক প্ৰশংসা কৰক, আৰু তাইক মোৰ নিজৰ কৰি ঘৰলৈ লৈ যাওক। কিন্তু সমস্যা আছে, তাই মিছিং ছোৱালী। মোৰ বাবে সমস্যাটো অলপ জটিল। মই বুজাব লাগিব ঘৰৰ মানুহখিনিক এই পাথক্য যে মোৰ ওপৰত নাখাতে। অলপ খং কৰাৰ পিছত মায়ে কথাটো মানিব, কিন্তু দেউতাক বুজোৱাটো অলপ কঠিন হব। প্ৰথমতে দেউতাই মোক তাজ্য পুত্ৰ কৰাৰ কথা কব, ঘৰৰ পৰা ওলাই যাবলৈ কব। মইয়ো খং কৰি ঘৰৰ পৰা ওলাই যাম দুদিনমান ঘৰৰ বাহিৰত কটাম। মায়ে সেইকেইদিন ঘৰত মন মাৰি থাকিব, দেউতাক বুজাব, মোক ঘৰলৈ ঘুৰাই আনিবলৈ কব। শেষত দেউতাও মান্তি হব। মই যে ঘৰৰ একমাত্ৰ লৰা। তাৰপিছত তাইৰ ঘৰলৈ যাম আকৌ নৈখন পাৰ হৈ শেষবাৰৰ বাবে, তাইক মোৰ কৰি লৈ আনিম।

কথাবোৰ ভাবি আহি থাকোতে মই নৈৰ ঘাট পালোহি। ঘাটত সৰু নাও এখন সিপাৰলৈ যাবলৈ যো-জা কৰি আছে যাত্ৰী কেইজনমানক লগত লৈ। দিনটো শেষ হবলৈ আৰু বেছিসময় নাই। মই এবাৰ সময়টো মিলাই চালো। ইপাৰৰ ঘাটত নামি যোৰহাটৰ গাড়ীত উঠি ডাইৰেক্ট গুৱাহাটীলৈ যাব লাগিব ঘৰলৈ, তেতিয়াহে আকৌ সোনকালে ঘৰৰ মানুখিনিক বুজাই মেলি ইয়ালৈ আহিব পাৰিম। অন্য মানুহখিনিৰ লগত মই নাওখনত বহিলোগৈ। নাৱৰীয়াই নাও মেলি দিলে সিপাৰলৈ। বক্ষ্মপুত্ৰৰ মাজত নাৱত মই আৰু কেইজনমান মানুহৰ সৈতে, পশ্চিম আকাশত লাহে লাহে অনুজ্বল হৈ পৰা সূয্যটো। পৰিবেশটোৰ লগত মই আপোন পাহৰা হৈ নাৱখনত বহি থাকিলো। পূৱ আকাশৰ পৰা ৰিৱ ৰিৱ কৈ বৈ অহা বতাহ এছাতিয়ে ঠাণ্ডাৰ উমান দিলে।

হথার্ত সৰু নাওখনত হেন্দুলনি উঠিল, মানুহবোৰে ইপাল সিফাল কৰিব ধৰিলে। নাৱৰীয়াজনে যিমানে শান্ত হৈ থাকিবলৈ কলে, মানুহবোৰ সিমানে অস্থিৰ হৈ পৰিল। নাৱৰীয়াজনে নাওখন বহু চেষ্টা কৰিও নিয়ন্ত্ৰন কৰাত ব্যথ হল, মোৰ ভয় লাগিল, আৰু খন্তেক পিছতে এটা ঢৌৱে নাওখন লুটিখুৱাই পেলালে।

লাহে লাহে মই হাৰ পালো। প্ৰথমতে ভাৱ হল মই পানীৰ মাজত আছো, কিন্তু মই বালিৰ ওপৰত ওবুৰি খাই পৰি আছো। তেনেহলে মই পাৰ পালোহি। ওহ, ৰক্ষা তেনেহলে, পানীত ডুবি নমৰিলো যে। মই ইফালে সিফালে চালো। মোৰ কাষত আৰু এজন মোৰ দৰেই ওবুৰি খাই পৰি আছে। মই তেওঁৰ গাত ধৰি জোকাৰি দিলো, মৰিল নেকি। নাই মৰা তেৱো জাপ মাৰি উঠিল। অলপ আতৰত অন্য মানুহ দুজনে বহি লৈ কথা পাতি আছে। তেওলোকো আমাৰ লগতে অহা। মই বৰ আনন্দৰে কলো যে আমি বাছি গলো। মই মোৰ হেণ্ডবেগটো বিচাৰি কান্ধত লৈ যাবলৈ ওলালো। কিন্তু... মোৰ বুজাত অলপ ভুল হল। এয়াটো পাৰ হব নোৱাৰে। তেনেহলে আমি এতিয়াও নৈৰ মাজৰ বালিচৰতে আছো। মই কথাপাতি থকা মানুহদুজনৰ ওচৰলৈ গলো। তেওলোকে কলে যে আজি ৰাতিটো ইয়াতে কটাব লাগিব, ইতিমধ্যে পৃথিৱীলৈ আন্ধাৰ নামি আহিল। মই জেপৰ পৰা খুছৰি মোবাইলটো ওলিয়াই আনিলো। মোবাইলে কাম নকৰিল, পানী সোমাই একদম নষ্ট হৈ গৈছে। মই সিহঁতৰ কথাত মান্তি নহলো। মই আজিয়ে ঘৰলৈ ওভতি যাব লাগিব। মই অকলে আগবাঢ়ি যাব বিচাৰিলো। মানুদুজনে কলে যে এই ঠাইত ভূত ওলাই আৰু সেই ভূতে লগ পালে এই ঠাইৰ পৰা কোনো মানুহ ওলাই যাব নোৱাৰে। মই সিহঁত ধমকি দিলো অৱাস্তব কথা কিছুমান কোৱাৰ বাবে। কিন্তু মই গম পালো আমাৰ লগত থকা নাৱৰীয়াজন দেখোন লগত নাই । তাৰমানে নাৱৰীয়া জন মৰিল নেকি ? তেতিয়াহলে আমাক সিপাৰলৈ নিব কোনে। মই মানুহ কেইজনক নাৱৰীয়াজনক বিচাৰিবলৈ পৰামর্শ দিলো । যদি আমি নাৱৰীয়া জনক বিচাৰি ওলিয়াব পাৰো তেতিয়াহলে আমি আজিয়ে ঘৰলৈ যোৱাটো সম্ভৱ হব। আমি চাৰিওজনে নাৱৰীয়াজনক বিচাৰি আন্ধাৰে আন্ধাৰে আগবাঢ়িলো। বহু সময় ঘুৰি ফুৰিলো শুকান বালি বোৰৰ উপৰে উপৰে কিন্তু নাৱৰীয়াজনৰ কোনো উম ঘাম নাপালো। তেনেহলে আজি ৰাতি আমি এই বালিৰ উপৰতে কটাব লাগিব, এই বিশাল বক্ষ্মপুত্ৰখন পাৰ হব পৰাকৈ মই সাতুৰিব তো নোৱাৰো। এই মানুহজনে কোৱাৰ দৰে পানীৰ মাজত আমাক যদি দেও ভূতে লগ পায়,আৰু বাহিৰৰ মানুহে আমাক কোনোদিনে বিচাৰি নাপায় তেনেহলে মই কেনেকৈ ঘৰলৈ যাম কথাবোৰ ভাবি মোৰ অলপ ভয় লাগিল যদিও মনত সাহষ গোটাই আগবাঢ়ি গৈ থাকিলো। এনেদৰে আগবাঢ়ি গৈ থাকোতে কিছুদূৰত এচা জুপুৰি ঘৰ চকুত পৰিল, গৈ ওচৰ পালত ঘৰৰ ভিতৰত মানুহ থকাৰো অনুমান কৰিলো। লগৰ এজনে কলে যে নৈৰ পাৰৰ মানুহ গৰু মহ চৰাবলৈ আহি কেতিয়াবা এনেদৰে নৈৰ মাজৰ বালিচৰত জুপুৰিত থাকেহি। ভাগ্য ভাল, ইফালৰ ঘাটটো চাগে ওচৰতে আছে, মানুহ লগ পালো যেতিয়া ঘৰলৈ ঘৰলৈ যোৱাটো এতিয়াই সম্ভৱ হব। আমি জুপুৰিত থকা মানুজনক মাত দিলো। মানুহজনে হাতত লেম্প এটা লৈ ওলাই আহিল আৰু আমাক ভিতৰত আথেবেথে বহিবলৈ দিলে। আমাৰ ঘটনাৰ কথা তেওঁক ভাঙিপাতি কোৱাত মানুহজনে অলপ চিন্তা কৰিলে, তাৰপিছত কলে যে আমি এতিয়া আৰু সিপাৰলৈ যোৱাটো সম্ভৱ নহব। মই ৰাতিটো ইয়াত কটাবলৈ একদম ইচ্ছা নাছিল, কিন্তু একো উপায় নেদেখিলো। মানুহজনে অলপ দুৰলৈ আঙুলি টোৱাই আমাক দেখুৱালে। অলপ আতৰত কিছুমান জুপুৰি ঘৰ চকুত পৰিল। আমি জুপুৰি বোৰৰ কাষে কাষে আগবাঢ়ি গলো। কিছুমান জুপুৰিত দুজন, তিনিজন আৰু নিজ পৰিয়ালৰ সৈতেও মানুহ আছে। তাৰে এটা জুপুৰিত মোৰ লগত অহা মানুহ দুজন সুমাই গল, আৰু এটা খালি জুপুৰিত মোক থাকিবলৈ দেখোৱাই দিলে। মই তাত থাকিবলৈ অমান্তি হলো আৰু অকলেই আতৰি গুছি আহিলো। অলপ আতৰতে কিছুমান লৰা-ছোৱালীৰ চিঞৰ বাখৰ শুনি মই সেইফালে আগবাঢ়ি আহিলো। দুটামান লৰা-ছোৱালী মই চিনি পাও যেন লাগিল, মই মনত পেলাবলৈ যত্ন কৰিলো সিহঁতক আগতে কত লগ পাইছিলো। মনত পৰিলে, মই সিহঁতৰ লগত এদিন এখন ক্ৰিকেট মেচ খেলিছিলো। কিন্তু পিছৰখিনি কথা ভাৱি মই শিয়ঁৰি উঠিলো। কাৰণ এই লৰা-ছোৱালীৰ দলটো যোৱা মাহত বক্ষ্মপুত্ৰ নদীত নাও দুঘর্টনা হৈ মৃত্যু হৈছিল। তাৰমানে ইহঁত এই দ্বীপতে বন্দী হৈ আছে। মই ঢপলিয়াই ইহঁতৰ ওচৰৰ পৰা আতৰি আহিলো। হথার্তে ভৰিত কিহবাৰ উজুতি খোৱাত তললৈ চালো, এখন তলিফুটা নাৱ, হয়তো আমি অহা নাৱখনেই। কথাবোৰ মোৰ লাহে লাহে স্পষ্ট হৈ আহিল। তাৰমানে নাৱৰীয়াজন বাচি গল।