ধেমেলীয়া কবিতা

 এদিনাখন মই শুৱলৈ গলো,

কিন্তু কি আচৰিত মই দেখুন গৈ ইংলেণ্ডহে পালো,

বাঃ কি ধূনীয়া সেইখন ঠাই যেন ইন্দ্ৰৰ অময়াপুৰী,

পিছতহে গম পালো সেইখন ইংলেণ্ডৰ ৰাজধানী।

ঘুৰি পকি দেশখন থাকোতে চাই,

টপ কৰি লৈ আনিলে ৰাণীয়ে বাটতে মোক লগ পাই,

কিমান যে ধূনীয়া এই দেশৰ মহাৰাণী,

দেখিবলৈ যেন সাইলাখ স্বগৰর্হে পৰী।

যিমান দেখিবলৈ এই দেখৰ মহাৰাণী,

সিমান মৰমীয়াল ও এই মহাৰাণী।

লালমোহন ৰসগোল্লা সন্দেহ খাবলৈ দিছে মোক টেবুল ভৰাই,

মইয়ো খালো পাৰোমানে পেট ভৰাই।

যেতিয়া গম পালো নধৰে আৰু মোৰ পেটত,

তেতিয়া মই ভৰালো চোলা আৰু পেণ্টৰ জেপত।

মহাৰাণীয়ে সুধিলে মোক খাবা নেকি কেক,

জিভাত দিলেই পমি যাব নাপাবগৈ পেট।

মই কলো খাম আনি দিয়া কেক,

যদিহে নাপাবগৈ মোৰ পেট।

খালো মই কত মিঠাই পেট ফুলাই,

তাৰপিছত কলো ঘৰলৈ যাও মই এতিয়াই।

ৰাণীয়ে কলে মোক তুমি যাব নোৱৰা এতিয়াই,

তোমাক নিবলৈ দিম ৰসগোল্লা সন্দেহ আৰু বহুতো মিঠাই।

মই লগত লৈ আনিছো বিধে বিধে কত মিঠাই,

আৰু মই......,

বাটত উজুতি খাই পৰিলো খালত,

মিঠাই বোৰ পৰিল মোৰ গোটেই দেহত।

তেতিয়াহে গম পালো আছিলো মই শুই সপোনতে মিঠাই খাই,

বিচনাতে গাত পানী ঢালি দিলেহি আই।।