তাইৰ
অনিমেশৰ সৈতে বিয়া হোৱা আজি দুটা বছৰ পাৰ হৈ গল, তথাপি তাই আজিলৈকে বুজি নাপালে
অনিমেশক নিছে ওচৰৰ পৰা, নে তাই তাক বুজিবৰ অকনো চেষ্টা নকৰিলে। বিয়া হোৱাৰ আগতে
এজনী ছোৱালীয়ে তাইৰ ভৱিষ্যতৰ সংসাৰখনক লৈ কিমান যে সপোন ৰছে, কত ভাৱনাত বিভোৰ হয়
তাইৰ সপোন কোঁৱৰজনৰ কথা ভাৱি, কিন্তু তাই বিয়া হোৱাৰ প্ৰথমদিনৰে পৰা অনুভৱ কৰিছে
মাত্ৰ যান্ত্ৰনাৰ। তাই যোন কোনোৱা ভুল প্ৰার্থীৰ লগতহে বিয়াত বহিল। তাই সপোনত
বিচাৰি ফুৰা কোঁৱৰজনটো অনিমেশ নহয়।
অনিমেশ
যে দেখাত কুসিৎ নতুবা বদ-সস্বাৱ আছে তেনে নহয়। হয়তো অনিমেশ তাইতকৈ অধিক
ব্যক্তিত্বসম্পন্ন। তথাপিও তাই আজিলৈকে অনিমেশক বুজিবৰ চেষ্টা নকৰিলে, নকৰিলে তাইক
আকর্ষণ অনিমেশৰ ব্যক্তিত্বই ,একো উত্তেজনাৰ অনুভৱ নকৰে অনিমেশৰ স্পশর্ত। তথাপিও
অনিমেশে তাইক আজিলৈকে একো দুখ দিয়া নাই, কোৱা নাই সি তাইক এষাৰো টান কথা। অনিমেশে
প্ৰায়ে তাইক সুধে কি ভাল লাগে তাইৰ
...তাইও বুজিব পৰা নাই কি কব অনিমেশক, কি কাৰণে অসুখী তাই, তাই যেন নিজে বুজিব
খুজিও বাৰে বাৰে ৰৈ যায়।
এতিয়া
নিশা, অনিমেশ তাইৰ কাষৰ বিচনাত। প্ৰথমতে সি তাইক আলিংগনৰ চেষ্টা কৰিছিল যদিও তাই
সহাৰি নিদিয়াত শান্ত হৈ শুই পৰিল। তাই অনিমেশৰ শান্তশিষ্ট মুখখনলৈ চালে এবাৰ। তাই
তাৰ ওপৰত একো অন্যায় কৰা নাইটো, তাৰ প্ৰতি এনে ব্যৱহাৰ কৰি। কিন্তু কি কৰিব তাই,
তাই যে অসুখী। তাইৰ এই ব্যৱহাৰ ইচ্ছাকৃত নহয়, আগতে বহুবাৰ চেষ্টা কৰিছে তাই
অনিমেশক মৰমেৰে আকোৱলী লোৱাৰ কিন্তু তাই যে পৰা নাই। সি তাইৰ অধিক ওচৰ চাপি আহিলেই
তাইৰ মনত কিছুমান খেলিমেলিৰ সৃষ্টি হয়, সিহঁতৰ মাজত সুমাই পৰে তৃতীয় এজনৰ এখন মুখ।
কাৰ মুখ এইখন ? প্ৰথমতে তাই উচাপ খাই উঠে, লাহে লাহে
স্পষ্ট হৈ উঠে মুখখন, আৰু সেই মুখখনে সিহঁতৰ মাজত দুৰত্ব বঢ়াই তোলে ক্ৰমান্বয়ে
দুৰলৈ।
আকাশ! এখনি মৰম লগা মুখ তাইৰ বাবে। লাহে লাহে এই মৰম লগা মুখখনৰ
অধিকাৰীজনকেই তাইৰ অতিকে আপোন যেন লগা হল। সিহঁতৰ ভাৰাঘৰটোতে থাকিছিল আকাশহতৰ
পৰিয়ালতো। অতিকে ভাল লাগিছিল আকাশহতৰ পৰিয়ালৰ প্ৰতিজল লোককে তাইৰ। সিহঁত দুয়োটা
পৰিয়াল একেতা যেনেই লাগিছিল তাইৰ। তাই সেইটোকে হোৱাটোকে কামনা কৰিছিল, তাই
বিছাৰিছিল আকাশহতৰ পৰিয়ালটোক নিজৰ কৰি লোৱাৰ। তাই ঘন্টাৰ পিছত ঘন্টা আকাশৰ লগত
কথাপাতি কটাইছিল, আৰু আকাশে তাই আহিলেই সুখী হৈছিল। দিন আৰু ৰাতি তাই আকাশৰ কথাকে
ভাবিছিল, তাই ভাৱিছিল আকাশে তাইৰ ওচৰত প্ৰেম নিবেদন কৰক। কিন্তু...!
কিন্তু,
আকাশে জানো তাইক ভাল পাইছিল ?
ভাল
পাইছিল হয়, কিন্তু তাইৰ দৰে নহয়। আকাশ তাইৰ কাৰণে তাইৰ দৰে তাইক পাবৰ কাৰণে হয়তো
পাগল নাছিল। এইয়াই সত্য তাইৰ বাবে, আকাশে তাইক তাইৰ দৰে ভাল পোৱা নাছিল। সেই
ভালপোৱা আছিল বন্ধুত্বৰ ভালপোৱা। তাই এই বন্ধুত্বক অপমান কৰিব নুখুজিলে, আৰু সেয়ে
তাই আকাশৰ ভালপোৱাক ঠেলামাৰি অনিমেশৰ ওচৰলৈ গুছি আহিল ভালপোৱাক নতুন ধৰনে আকোৱালী
লবলৈ। কিন্তু তাইৰ ভুল হল। ভালপোৱা যে এবাৰে হয় সেই কথা তাই বুজিব পাৰিলে তাই এই
দুবছৰে।
ৰাতিপুৱা
তাই পলমকৈ হাৰ পালে। নিশাটো টোপনি নাহিলেই, আজি ৰাতি আকাশৰ কথা যে বৰকৈ মনলৈ
আহিছিল। পিছৰাতিৰ পৰা অলপ টোপনি ধৰিছিল সেয়ে পুৱা শুই উঠাত পলম হল। ইতিমধ্যে
অনিমেশে তাইলৈও চাহ তৈয়াৰ কৰি আনিলে। তাই একো সৌজন্যতাবোধ নেদেখোৱালে, অনিমেশেও
একো পৰিবর্তন নেদেখিলে।
কিছু
সময়ৰ পিছতে অনিমেশ অফিচলৈ ওলাই গল। ব্ৰেকফাষ্ট তাইয়ে ৰেডি কৰিলে। অনিমেশ যাবৰ সময়ত
তাইক মাত লগাই যাবলৈও পাহৰিলে। কিন্তু তাৰ
ওচৰত তাইৰ একো অভিযোগ নাই। তাইক লাগে মাথো এতিয়া নিসংগতা।
দুপৰিয়া
টিভিৰ ৰিমর্ট টিপি থকাৰ সময়তে কলিংবেলটো বাজি উঠিল। অনিমেশ আজি সোনকালে ওভটিল
অফিচৰ পৰা, এতিয়া তাইক কৰবালে ফুৰিবলৈ লগ ধৰিব। কিন্তু তাইৰ যে আজি কতো যাবলৈ মন
যোৱা নাই। বিনা উদ্দেগৰে তাই দুৱাৰ খুলি দিলেগৈ।
আগন্তকক
দেখি তাই বৰ আচৰিত হল, থৰ লাগি চাই থাকিল। এইয়া যে আকাশ! আগতেও আকাশ তাইৰ ঘৰলৈ আহে
গতিকে আচৰিত হবলগা একো নাছিল। কিন্তু আজি যে তাই আকাশৰ কথাকে ভাবি আছে। আকাশৰ মাততহে তাইৰ
সম্বিৎ আহিল । তাই আকাশক ভিতৰলৈ মাতি নিলে।
“এইকেইদিন
তোমাৰ কথা বৰকৈ মনত পৰি আছিল সেয়ে গুছি আহিলো তোমাৰ খবৰ এটা লৈ যাও বুলি। মইয়ো
এইকেইদিনমান কাম এটাত এই চহৰতে আছো” । আকাশে কলে।
কিমান
যে মিল আছে আকাশৰ লগত তাইৰ। তাই আকাশৰ কাৰণে চাহ জলপান তৈয়াৰ কৰিলে, তাৰ পিছত ঘৰৰ
কথা-বতৰা।
“তুমি
এতিয়াও বিয়া পতা নাই আকাশ ? সোনকালে ভাল পোৱা
ছোৱালী এজনী চাই বিয়াখন পাতি লোৱা”। তাই কথাৰ মাজতে
কলে।
“যেতিয়া
ভালপোৱাজন দুৰলৈ গুছি যায়, তেতিয়া কাকোৱে ভাল নলগা হয়”। আকাশে দুষেৰে কলে।
“ সেয়ে
কৈছো, সোনকালে ভালপোৱাজনক আদৰি লোৱা। নহলে পিছত বহুত কষ্ট হয়”।
“কিন্তু
মই ভালপোৱা গৰাকী ইতিমধ্যে আনৰ হৈ গৈছে”।
সি গহীন ভাৱেৰে কলে।
“মানে
তুমি কি কব খুজিছা”?
“মই
তোমাক ভাল পাইছিলো”। আকাশে হথার্তে
কলে।
“………”
“সচাকে
মই তোমাক খুৱ ভাল পাইছিলো কিন্তু মই কব নোৱাৰিলো তেতিয়াই, এতিয়া মই অনুভৱ কৰিছো মই
খুৱ অকলশৰীয়া”। আকাশে আকৌ কলে।
তাইৰ
মুৰত যেন সৰগহে ভাগি পৰিল। কি কৈছে আকাশে এইয়া তাইৰ আগত। সিয়ো তাৰমানে তাইকে ভাল
পাইছিল। কিন্তু তেনেহলে কিয় এনে হল। ভগৱানে কিয় সিহঁতৰ ভালপোৱাক নিমিনালে। তাই
আকাশৰ চকুলৈ চালে, তাৰ চকুত হৃদয় ভাগি যোৱা বেদনা।কিন্তু এতিয়া যে বহুত পলম হৈ গল
আকাশ। তাই ভাবিলে। কিছুসময়ৰ পিছতে আকাশ গুছি গল। যোৱাৰ আগতে তাইক ক্ষমা খুজিলে। সি
যোৱাৰ ফালে মাথো তাই চাই থাকিল, একো কব নোৱাৰিলে তাই আকাশক।
সমাপ্ত
No comments:
Post a Comment